تثبیت آنزیم گلوکز اکسیداز بر روی نانو ساختارگرافن جهت استفاده در بیوسنسور قند خون

  سابقه و هدف: در این مقاله ابتدا به مفهوم تثبیت آنزیم و روشهای تثبیت پرداخته. در ادامه با مطالعه موردی تثبیت آنزیم گلوکز اکسیداز بر روی پایه ‌ های گرافنی به تشریح روشهای رایج در شناسایی گلوکز پرداخته می ‌ شود.آنزیم گلوکز اکسیداز یک بیوکاتالیست زیستی است که فرآیند تبدیل گلوکز به آب اکسیژنه را تسریع می ‌ کند. اکثر دستگاه ‌ های رایج اندازه گیری قند خون موجود در بازار بر همین اساس فعالیت می ‌ کنند. برخی ساختارهای گرافنی مورد بحث قرار می ‌ گیرد و در ادامه بحث، تمام مقالات موجود و مرتبط با ساخت سنسورهای گلوکز بر پایه گرافنی مورد مطالعه قرار می ‌ گیرد.   مواد و روش ‌ ها: با توجه به اینکه روش استفاده از گرافن روشی جدید است و اولین مورد استفاده از گرافن برای سنسور گلوکز در سال 2009 گزارش شد، تعداد مقالات این حوزه نیز بسیار اندک است. در ادامه مطلب به بررسی کمی و کیفی این پژوهش ‌ ها پرداخته می ‌ شود و خلاقیت ‌ های بکار برده شده در هر سنسور برای افزایش حساسیت سنسور، کاهش حد تشخیص و افزایش زیست سازگاری آنها تشریح می ‌ گردد.   بحث و نتیجه ‌ گیری: با توجه به اهمیت روز افزون سنسورهای شیمیایی و بیوشیمیایی در تشخیص زود هنگام بیماریها و همچنین افق روشن صنایع مرتبط با این دستگاه ‌ ها و توانایی ‌ های منحصر به فرد نانو فناوری، امید است تا در آینده ‌ ای نه چندان دور بسیاری از بیماری ‌ ها در مراحل اولیه شنایایی گردند. در این میان سنسورهای گلوکز به عنوان پیش رو در این راه موفقیت ‌ های چشمگیری در پاسخ گویی سریع و حد تشخیص مناسب از خود نشان داده ‌ اند. در این میان گرافن نشان داد که از جهات مختلفی چون زیست سازگاری، هزینه، پاسخ گویی و... برتری ‌ های ویژهای نسبت به سایر خانواده ‌ های کربنی نانو از خود نشان می ‌ دهد.